02 okt Pepeljasto-plava

Ono što nas pokreće,

polako nas umara i ubija.

Ne želeći da gledam,

mazaću ti oči,

plavom slikom na zidu,

koja je siva,

I ledenim mahovinama u magli,

koje nema.

Na mostovima,

koji su potonuli,

žaleći za morima,

koje gutaju okeani,

I galebovma,

što liče na okačene slike,

umorne boje,

Na prozorima,

koje ne opažamo,

Jer se tresemo od promukle hladnoce

jecaja iz dna,

I nekog pepeljastog straha,

da dodiri

umova,

neće doći.

Anastasija Cvijanović

Izvor fotografija: pinterest.com