Lopov

  Kradem tugu Mesecu, Što ove noći nad mnom bdi, Milujući pod nebom ljude,svoju decu, I suzu iz očiju uplakanoj zvezdi. Kradem talase iz dubine mora, Što nemir u dušu uvlače, Iz ove luke,tihe,bez govora, I školjku,što bez bisera plače. Kradem kišu iz oblaka, Nad kojim sada mrtvi spavaju, Tišinu iz daha mraka, I jednu od krune...